من بی آن که کلامی بگویم
تو خود آشکار از ناگفته ها آگاهی
پس چه گویم جز کرمت
جز آنکه محتاجم
و همیشه سهم ما از دریایی عظیم
شبنمی بوده است
و از آسمانی بزرگ
قطره باران.
امروز نیز همچون گذشته،تو را محتاجم
و باز به شوق کرامات تو
نبضم می زند.

خدایا:
به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ
بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم
و مردنی عطا کن که بر بیهودگی اش سوگوار نباشم
بگذار تا آن را من خود انتخاب کنم
اما آنچنان که تو دوست داری
چگونه زیستن را تو به من بیاموز
چگونه مردن را من خود خواهم آموخت .